Mijn website

Lang geleden dat ik iets op dit blog plaatste. Met reden, want ik was druk met het maken van een nieuwe, ‘echte’ website. Inmiddels is-ie er: merelmorre.nl.

Je vindt er mijn bundels, posters, ansichtkaarten, katoenen tasjes en nog meer. Op de site staan voorbeelden van mijn werk, bijvoorbeeld van mijn gedichten op openbare plekken. En als je een vraag hebt aan me kun je daar de contactgegevens vinden.

Hier zal ik geen updates meer plaatsen. Mijn blog blijft wel bestaan. Sommige verhalen en posts zijn me dierbaar.

Dank voor het volgen, de afgelopen jaren! En kijk even op m’n nieuwe site, als je zin hebt.

Liefs, Merel

fiets door

Gisteren praatte ik met Maria, mijn dochter van 12. Over meisjes van 14 en verdronken dromen. #bunschoten #hoevelaken

Ik hou van delen. Jij?

Online deel ik dagelijks, maar ik doe dat ook op papier. Mijn dichtbundel Een Bundel Geluk deel ik heel graag met de wereld, omdat ik denk dat iedereen blij wordt van een dosis geluk in de vorm van taal. In tijden waarin negativiteit de boventoon lijkt te voeren, is Een Bundel Geluk een waardevolle tegenhanger. En de bundel doet het heel goed als cadeautje!

Kun je je geluk niet op? Deel het dan.
Een Bundel Geluk kost 15,- (excl. verzenden). Wil jij graag Een Bundel Geluk kopen, gesigneerd door mij? Leuk! Je kunt me mailen.

Meer is minder.
Wil je meer en deel jij de bundel graag met je vrienden, (zaken)relaties, familie, medewerkers of klanten? Dan doe ik je nu een mooi voorstel. Maken we de wereld samen wat gelukkiger.
De bundel kost 15 euro. Ik bied je een korting aan van 10% als je er 30 of meer koopt. Koop je zelfs meer dan 100 Bundels Geluk? Dan spreken we samen een nog betere prijs af. Mail om te bestellen.

Tijdelijke actie: gratis gedicht op maat!
Korting is fijn, maar ik geef je graag nog iets mooiers. Als je 50 Bundels Geluk koopt, schrijf ik met veel plezier een gedicht op maat. Voor jou, je bedrijf, stichting of afdeling, exclusief en persoonlijk.
De waarde daarvan is niet zo makkelijk te vangen in een bedrag. Wat ik wél kan zeggen is dit: de mensen die een gedicht lieten schrijven, kennen het gedicht vaak een heel grote waarde toe, zie hier.

Mail me voor meer info of om te bestellen.

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

Dankuwel, Dick Bruna

Ineens, een dag later, springen de tranen me echt in de ogen.

Dick Bruna is dood, las ik gisteren. Och jee, dacht ik, die lieve meneer Bruna. Van Nijntje. Wat jammer. Ik zuchtte even en dat was het.

Vandaag denk ik aan de boekjes die ik voorlas. Aan de middagen op de grond, tussen mijn werk door, tussen twee kindjes die even een verhaaltje wilden. Aan de avonden op een bedrand, zo voor het slapengaan. Met een vol hoofd, de was net in de machine gepropt, de deadlines tikkend, de keuken ontploft. Mama, één verhaaltje nog. Oké. Eén verhaaltje nog.

En daar begon de magie. Want al op de eerste bladzijde nam de zorgeloosheid het over van de waan van de dag. De eenvoud, het ritme, de verrassende voorspelbaarheid en de voorspelbare verrassing van een kinderkonijnenbrein. Ze doen glimlachen. Daar, op die bladzijden Nijntje, binnen de lijntjes, daar klopt alles. En dat is heerlijk. Voor kinderen, maar ook voor volwassenen met ontplofte keukens, tikkende deadlines, volle wasmachines en dito hoofden.

Rust. Vrolijkheid. Relativering. Eenvoud. Dat gaf hij me, die man met zijn konijntje. Alsof er zomaar een eekhoorntje op de bedrand kwam zitten en een mopje kwam vertellen. Dankuwel, Dick Bruna. Ik huil dankbaar om wat u gaf.

alles rijmt op elke bladzij
bloemen zijn er rood of geel
aan ’t einde zijn er koekjes
mag ik
beste meneer Bruna
even wonen in uw boekjes

 

Een greep uit de reacties

Soms vragen mensen (of bedrijven, verenigingen, organisaties) me om een persoonlijk gedicht te schrijven. Voor een geliefde, een jarige, een collega die vertrekt. Voor een geboortekaartje of juist bij een afscheid.
Het zijn altijd mooie, bijzondere verhalen die ik dan -voor even- mag inzien om er woorden aan te geven. De juiste woorden, de woorden die precies passen. Dat is het doel. En als dát lukt…

Wil jij ook een persoonlijk gedicht laten schrijven voor jezelf of iemand anders, zakelijk of privé? Mail me dan.

 

Poster Pad

Ik deelde een paar dagen geleden iets op Twitter, waardoor een paar mensen vroegen: ‘Kan ik van het gedicht Pad misschien een poster kopen?’

Ja, dat kan! Ik heb twee versies gemaakt, een bijna witte en een donkergrijze. Wie er eentje wil bestellen, mag het laten weten per mail.

De poster is A2-formaat en kost € 34,95 inclusief verzenden (in NL).

(Oh ja, dit was op Twitter de aanleiding voor de vraag naar een poster: https://twitter.com/MerelMorre/status/790822644165771264)

Met m’n naam erbij

Er was al een blog en een twitteraccount. En er waren vooral heel veel teksten en gedichten die nog zonder vaste vorm op het internet doolden. Korte tekstjes die door anderen -in zomaar een lettertype met zomaar een achtergrondje en vooral zónder mijn naam- werden geplaatst op Pinterest, Instagram of Facebook, op een digitaal prikbord of virtueel muurtje.

Tijd om zelf twee nieuwe accounts te starten en daar vanaf nu al m’n korte teksten in een vaste vorm met de wereld te delen! Ik bouw het op, dus je vindt er elke dag weer iets nieuws. Leuk als je volgt, liket, reageert, deelt. Misschien staan deze plaatjes dan straks pontificaal op al die prikborden en muurtjes op het wereldwijde web. Mèt mijn naam erbij.

Volg me op instagram
Volg me op Facebook

ik vergat een selfie

Ik had me zo voorgenomen om een selfie van ons te maken vandaag. Met mijn jarige zus ging ik naar BredaPhoto, een festival met heel veel exposities op verschillende plekken in de stad. Het was mijn cadeautje voor haar. En ik zou tijdens de lunch dus zéker een selfie maken. Leuk voor op Facebook. En voor gewoon.

Maar ik vergat het.

Wel maakte ik een foto van een omschrijving van één van de exposities. Een omschrijving waarvan de tranen me in de ogen sprongen. Want inderdaad: het leven doet vaak niet wat je had bedacht. Het leven gooit alles soms overhoop. Dan beland je in een vreemd land waar wèl vrede is. Dan ben je ineens een exposerend fotograaf. En vertel je jouw verhaal, maar tegelijk het verhaal van ons allemaal.

En zo is deze foto toch eigenlijk een selfie. Van mijn zus en mij. Van de fotograaf. Van de slachtoffers en daders. Van de voorbijgangers. Van jou. Van jullie.

Social media: schokkende berichten

[Disclaimer: dit stukje tekst bevat mijn mening, gebaseerd op mijn gevoel. Elke overeenkomst met bestaande meningen en gevoelens berust op louter toeval.]

De afgelopen dagen las ik op twitter veel over een jongen van 18 jaar die heel plotseling stierf. Het is de zoon van twitteraar Pien, zo blijkt. Ik ken Pien niet en haar zoon Pieter ook niet. Wel zie ik de verdrietige berichten, van haar en aan haar. Ze raken me.

Pien deelt veel op twitter. Verdriet, wanhoop, liefde en radeloosheid gevangen in berichtjes van 140 tekens.
Ze plaatst zelfs een foto van haar dode zoon, die nu weer thuis is. Ik zie een jongen die lijkt te slapen. De gevouwen handen, zijn houding en de setting verraden: deze jongen is dood. Auw. Wat een pijn. En wat een liefde. Wat een wanhopige, pijnlijke en tegelijk berustende verklaring van liefde en trots. Deze moeder wil haar mooie zoon laten zien aan de wereld.
Zonder het te willen stel ik me voor dat ik de moeder ben die haar zoon… (Merel, stop! Niet aan denken, niet aan denken, niet aan denken….!)

Het beeld maakt indruk op me, het zet me aan het denken en aan het voelen. Maar schokkend, die foto? Nee. De reacties erop. Die wèl.

Schokkend vind ik het verwijt dat Pien dit deelt, dat mensen schrikken en er wakker van liggen. Schokkend vind ik de veroordeling, de smerige woorden aan het adres van Pien en iedereen die haar sterkte wenst. En schokkend vind ik de naïeve veronderstelling dat het de moeder te doen is om aandacht. Mijn god, serieus?! Ik kan me -gelukkig- niet álles voorstellen bij het rouwproces van een ouder, maar ik weet vrij zeker dat ‘aandacht krijgen van willekeurige twitteraars’ in dat proces niet centraal staat.

Niet die foto van een dode jongen, maar de drang om keihard te veroordelen. Daar lig ík wakker van.

over tuig